Op de rommelmarkt leek zo’n simpel rokje een veelbelovende aanvulling voor mijn kleerkast, maar de spiegel thuis dacht er anders over. Nieuw leven dus, voor zo’n leuk stofje. Motto: Streepjes kan je dochter nooit te veel hebben.
De lengte leek wel ongeveer de lengte van ons meisje haar benen te zijn… Een legging dus, daar kan je dochter er ook nooit te veel van hebben.
Voor leggings gebruik ik meestal dit patroontje van Emma en Mona. De breedte en de lengte zit goed, ook over herbruikbare luiers, zelfs met een dikkere tricot.
Het rommelmarktrokje was aan de heup wat breder, leuk voor zo’n legging want dat geeft een beetje een ‘baggy’ effect.
Ik had een klein beetje stof te kort achteraan, maar hoe erg kon dat zijn. Niet ideaal, maar ook niet zo erg, bleek. Check.
Hèhè, wat een voldoening om én de tailleband én de zoom onderaan te kunnen recupereren. Ok, de afwerking is wat minder, maar kom. Lazy sewing. Check.
Mocht je het nog niet weten, de nieuwe peutermode is één broekspijp omhoog. “Watch and learn, mama.”, zei ze. Of iets in die aard. Met haar ogen.
Plots moesten de schoenen uit. Goed. Een “Jamaar, meid, ginder is er grind.” laat ik al maar achterwege. Schoenen uit. Blote voeten op het grind. Voorzichtig maar volhardend. Als ik dan even naast haar kom staan, draaien haar ogen naar opzij. Ook nu wist ik wat ze zeiden, die ogen: “Mama, ik ga nu echt niet toegeven dat dat hier kei veel zeer doet aan mijn voeten, ook al weet jij eigenlijk al lang dat ik hier sta af te zien.” en even later: “Fieuw, het fietspad.”
Nu de peuter nog aan het poseren krijgen. We doen een poging bij de volgende post. Hoewel. Het ‘kiekeboe’-gehalte was toch al vrij hoog tijdens ons uitje, gewoon niet met de nieuwe legging in het vizier.