Enkele weken geleden, vier jaar na de eerste cursus fotografie, ging ik ervoor, voor deel 2 van de cursus. Vier jaar geleden zat ik met wat minder grote wallen in de cursus die toen ook tot 22u duurde, maar nu wel lijkt te duren tot midden in de nacht. Ha, ik herinner me nog dat we vroeger om 22u of later afspraken om iets te gaan drinken… Tijden veranderen. En het niveau van de cursus ook. Zoals dat gaat, is het nu een tikkeltje moeilijker. Uitdagende thema’s en best wel wat techniek. Nog heel wat oefenen dus.
De meeste van deze foto’s haalden ‘the cut’ niet voor de cursus, maar ik vond ze best wel grappig.
De manuele belichting is soms nog best moeilijk, dus wanneer het vooruit moest gaan is er hier en daar wat te veel licht en dan weer wat te weinig.
We gingen er zaterdag op uit naar kunstenfestival Rode Hond in Leuven.
Onder andere met een blote voetenpad van bijna 100m in de hal van woonzorgcentrum Edouard Remy. Eén van de vrouwen vertelde ons: “Kleine kindjes, kleine zorgen; grote kinderen, grote zorgen.” terwijl we haar van het einde van de hal naar de lift rolden. Mmm…
Op de oude draaimolen. Mama moest mee… (whiiiii!)
De zakken van haar Louisa coat herontdekt. Stoer dat ze zichzelf vond.
Van voor…
Naar achter…
Van links…
Naar rechts…
Even op café. Pindanootjes fretten en bierviltjes molesteren. Ondertussen kon mama een foto nemen voor ‘inhoudelijk contrast’. Papa wou zijn St. Bernardus niet uitlenen voor de foto om dat contrast nog extra kracht bij te zetten. Iets in de zin van “te riskant” werd er gemompeld.
En niet te vergeten: Veel te grote stukken banaan naar binnen werken. Als je mond niet bijna overstroomt, heb je niet echt banaan gegeten.
Back home. Lekker warm. Beker en kopje moeten gewisseld. En we smullen van deze cake.
Zo verliefd op haar snoetje. Zeker als ze het combineert met haar laatste nieuwe uitspraken:
Iets valt (of zij valt): “Boempatatttt”
“Mama lie!” (mama lief)
“Moeke! Tate!” (Moeke, Vake)
“Moma! Popa!” (Oma, Opa)
“Kaka ich” (kaka weg – met twee handjes de lucht in nadat de vuile pamper veilig verwijderd is)
“Jasssss mooooooi.”
“Moetch” (muts)
“Tatoe” (handschoen)
“Aaapèèèèh!!” (slaapwel)
Wouter zei het nog gisteren: “Soms heb ik schrik dat je haar gaat opeten.”
Gelukkig ben ik niet zo’n vleeseter en uit ik die overload aan vertedering via blogposts.