Om de zoveel maanden hebben we de luxe om er eens met z’n tweetjes op uit te trekken voor enkele dagen. Met grote dank aan ons Charelke haar grootouders, peter en tante, meter en nonkel en onze lieve vrienden. Best verwend zijn we. Met zo’n berg supermensen om ons heen.
Terwijl Jente deze keer door meter Hanne en nonkel Vince verwend werd (in de Efteling nog wel!), trokken wij erop uit naar Düsseldorf.
Düsseldoooorf!
Düsseldorf? Waarom toch daarheen? Onze uiterst onderbouwde redenen:
– niet té ver
– nog nooit geweest
– naar ‘t schijnt zijn daar mooie gebouwen
– de ‘hotelpunten’ die W. heeft opgespaard waren daar geldig in een fijn hotel
– eerste weekend kerstmarkt (niet dat we zo’n kerstmensen zijn, maar kom, het kan gezellig zijn)
– op alle foto’s online schijnt de zon daar altijd
Dat laatste klopte alvast!
Het wordt een kort tripje van zaterdagmiddag tot zondagnamiddag.
Kuieren door het oude deel van de stad. Shoppen zat er niet echt in. Vooral de extreem dure winkelketens en de extreem goedkope vind je daar. Zondag aan de haven ontdekten we wel wat kleinere (tweedehands)winkeltjes, maar ja, shoppen op zondag is dan ook weer moeilijk. We hadden dat weer goed geregeld, allé, Wouter toch. 🙂
Kerstmarktsfeer (lees: de geur van gluhwein, gekarameliseerde noten en worst) opsnuiven ging wel perfect. Zo’n bakje gebakken champignons met een sausje erbij intrigeerde ons. Het zag er niet uit. Het smaakte eigenlijk nog wel.
Een gezellige barretje vinden voor ‘gin o’clock’.
Tegen 22u doodop zijn en slapen tot 9u30 de volgende ochtend. Ping ping batteries charged (Allé toch tot in de helft pakt, want de airco heeft mij toch lichtjes wakker gehouden. Why oh why, het is november, zet het ding af! Hah, luxegeklaag. :-))
Zaterdag aan het reuzerad staan en zeggen: “Dan liever de Rheinturm omhoog.” en zondag aan de Rheinturm staan en mompelen: “Dan is het reuzenrad toch amusanter.” om uiteindelijk geen van de twee te doen. Normaalgezien gaan we op citytrip altijd ergens van op een toren of iets in die aard de stad bewonderen. Nu bleef het enkel bij staren en een fotootje nemen van het verlichte reuzenrad. Wouter zweerde trouwens ook dat die Rheinturm dreigde om te vallen. Met die storm en al. Maar hij zou hem wel opvangen, stelde hij me gerust (toegegeven, met die wind en snel bewegende wolken achter het imposante bouwsel weet je soms niet goed wat te denken als dat ding op je af lijkt te komen).
Wandelen langs de haven en ons laten vallen op de wind. Nieuwere buurt, wat hipper.
Tijd om het daar aan die haven wat minder hip te maken, dacht de wederhelft. Hij mompelde iets over ‘ministry of silly walks’ en liep daarna nogal silly voor mijn lens. 
Even kijken bij KIT (Kunst Im Tunnel). Klopt. Moderne kunst in een tunnel. Enkele studenten van de academie stelden er enkele werken voor. Leuk museum en gezellig café erboven.
Lunch bij Zicke. Je kan er op zondag ook brunchen, best uitgebreid.
Lekker ontspannen terug naar huis. Heerlijke pistoletjes bij oma M. en opa P.
En klaar voor een weekje peutersnot, koorts en oppasgoochelen. So it goes. Luxegeklaag.