Three years of Jente

Liefste Jentemie

Vandaag ben je drie!

Over deze twee lijntjes zou jij nu zelf zeggen: “Dat rijmt hé!” En dat typeert je dan ook meteen. Opmerkzaam en gevat. Deze twee heerlijke eigenschappen van jou, maakten de voorbije drie jaar onvergetelijk, heel plezant en heel intens (met de ups en downs die daarbij horen). Een woelige start tijdens de eerste maanden van je leven. Die eerste momenten herinner ik me nu, drie jaar later, eens zo goed nu je kleine zus ons is komen vergezellen. Ik herinner me hoe fel bij jou de wereld binnenkwam en hoe hard jij moest wennen aan geluiden, licht, de mensen rondom je, warmte, koude, … alles. Nu, drie jaar later, voel jij nog steeds de geuren en geluiden als geen ander en zie jij de allerkleinste veranderingen in ons huis (“mama, hebben wij een nieuw plantje?”). ‘Als geen ander’ is misschien niet juist, want vrijwel alle kleine dingen die niemand anders opmerkt, merk ik ook. Dat maakt dat wij elkaar heel goed aanvoelen, maar ook wel dat we elkaars ‘gevoeligheidjes’ extra kunnen versterken, wat het ons beide dan soms té intens maakt. Maar meestal ben ik heel dankbaar dat jij zo bent en dat ik dat stukje van mezelf in jou herken. 

Tegelijk kan je dan ook zo hilarisch grappig zijn en lekker bazig met een mond die nooit stilstaat met standaardzinnetjes als “weet je wat?!” (en vervolgens niks meer aanvullen), “ik heb een goed idee” (en dan totaal onsamenhangende zinnen maken), “eigenlijk wil ik….” (en dan niks kunnen bedenken) en “dat mag van mij hoor, kom maar mee”. 

Je hebt je de voorbije jaren ook ontpopt als de ‘voertuigenqueen’. Als je met je loopfiets of step onderweg bent, moet ik soms mijn hart vasthouden. Ik zie dan zo’n klein prutske dat er pijlsnel vandoor gaat en soms lijkt het alsof je je eigen benen niet kan volgen. Maar niets is minder waar. Je bent gewoon ongelofelijk handig met die dingen. Dus ik laat je meestal gewoon begaan. En als ik dan toch even zeg: “Jente, doe een beetje trager.”, weet je me wel te sussen: “Ik kan dat wel hoor, mama, kijk.” om dan nog ‘pijlsneller’ verder te rijden. 

Op school sta je dan ook bekend als ‘klein, maar dapper’. Als het je niet zint, gaat men het geweten hebben. Zo zijn wij ook meteen gerust dat het kleinste dropje van de hele school niet op haar kop zal laten zitten. En tegelijk blij dat je op een school zit waar je assertiviteit positief benut en gekanaliseerd wordt. 

Je keek al maanden uit naar je verjaardag. Je wist dat je jarig ging zijn kort nadat ‘zusje’ geboren zou worden. Dat herhaalde je al die maanden. En helemaal zoals we het ons hadden ingebeeld, waren je eerste woorden nadat papa je vertelde dat Isa geboren was: “En ben ik dan nu jarig?” Vlak daarna wou je wel alles weten over je zus en was je meteen ongelofelijk lief voor haar. Het fijnste aan je verjaardag vieren vond je ook het feestje samen met iedereen die je graag hebt, niet per se die cadeautjes die je zou krijgen. Je bent in de eerste plaats heel graag samen met mensen die je goed kent, bent ook heel bezorgd over iedereen, wil het graag goed doen voor anderen. Die eigenschap van jou maakt me vaak heel ontroerd bij de dingen die je doet en zegt. Je kan ons zo mooi tonen dat je ons graag hebt. Dat maakt het heel dankbaar om jouw mama en papa te zijn. 

Ik kan nog zoveel kleine dingen opsommen die je zo’n geweldig persoontje gemaakt hebben de voorbije drie jaar. Ik heb er al veel van opgeschreven op deze blog en in jouw ‘Jente-boekje’. Ik kijk er al naar uit wat die volgende jaren samen met jou zullen brengen. Ik heb de indruk dat ons leven samen altijd maar leuker wordt. Dus dat belooft, lieve schat. 

Een dikke verjaardagsknuffel voor mijn geweldige, grote kleine meid. 

Mama