Author Archive: WISJ - Sofie

Tijd voor tasjes

Posted on by

Hoog tijd. Zo hoog tijd dat het schaamtelijk wordt om nog af te komen: “Hier, nog een nieuwjaarspresentje…”
Maar goed. Iets in de zin van: “Zomaar!” of “Merci om ons een nacht te laten doorslapen.” of “Bij wijze van afleiding.” of “Jaja, speciaal voor je verjaardag!” doen het ook wel natuurlijk.

Ik was dus eind december begonnen aan een aantal tasjes. An-tasjes van Jace did it. Het leken snel klaar projectjes. Op zich is dat ook zo. Ware het niet dat ik ofwel het keergat vergat, ofwel dat mijn machien niet door de 8 lagen kon stikken, ofwel dat ik de verkeerde stukken aan elkaar genaaid had. Ik steek het op de ‘raprap-stress’.

Toch nog snel wat kiekjes genomen voordat de tasjes de deur uit gingen.

Uit het bruine stofje had ik al een kussensloop gemaakt. Het An-tasje is wel echt een ideaal restjesverwerkingsprojectje.

Uit het retro groen-bruine stofje heb ik bijna een jaar geleden ondertussen Jente haar eerste verjaardagsjurkje gemaakt. Dat stak al ergens in een doos ver weg. Het gaan opgraven voor op de foto, daar had ik geen tijd meer voor. Daarom enkele fotootjes van vorig jaar toen ze in haar ‘ik-test-wat-mijn-gezicht-allemaal-kan-periode’ was.

De stofjes had ik al heel lang in mijn kast liggen. Het bruine stofje kocht ik bij Le Chien Vert en het groen-bruine stofje kocht ik bij Bambiblauw.

Mix and match: Titus sweater & Cocoon dress

Posted on by

In de kleerkast van de dochter liggen maar enkele stuks die ik niet zelf gemaakt heb voor dit seizoen. “Tof!” vond W. dat. En telkens wanneer ik vroeg: “Wat zou ik nu maken?” Meestal een retorische vraag, maar de man des huizes antwoordt dan soms: “Misschien eens iets voor mij.” Ocharme, ons dutske. Afgezien van één pyjamabroek enkele jaren geleden heeft ie nog geen enkel zelfgemaakt kledingstuk in zijn kast hangen – liggen – op de hoop gegooid (schrappen wat niet past…).

Onlangs kwam ik thuis met een metertje sweaterstof dat best wel een mooi mannenstofje bleek. Eén meter… Typisch. Met wat gesjoemel viel er toch een Titus sweater van La Maison Victor uit te maken. Hoera!

Toen ik kwam aandraven met het zwart-witte geo stofje (of hoe je het moet noemen), was Jente laaaaaiend enthousiast. Echt. Ze gritste de meter stof (jaja, again, dat metertje!) uit mijn handen:
“Aanoen.” … “Aanoen!!” … “Aanoennnnn!!!!!!”
“Ja maar lieverd, je kan het nog niet aandoen, dat is alleen stof.”
“Aanoen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
Omdat er geen reactie kwam van ons (we wilden geen verdere ruzie zoeken met een peuter), zwaaide ze de stof rond haar lichaam en over haar hoofd. “Kiepekoe!” ging het even later. “Aaah daar is Jente!”
En zo ging dat nog een heeeele tijd door.
Dat was zo ongeveer het moment dat ik beslist dat ik uit die stof een jurkje voor haar zou maken. Diezelfde avond bleek ik er met mijn metertje stof voor Wouter zijn trui niet te raken. Tip: Wanneer er 1,75m gesuggereerd wordt in het tijdschrift, probeer het niet te fixen met een meter…
Het zwart-witte stofje lag ook nog op tafel en daar knipte ik dan maar één stuk kraag uit en een stuk van het achterpand.  Voor de armboorden en de boord onderaan gebruikte ik zwarte boordstof.
De rest van de stof werd dus een Cocoon Dress van Groovybabyandmama. Ik maakte de ruffles wel dubbel zodat boven- en onderkant mooi afgewerkt zijn.


“Papa ook!” ging het de hele tijd toen ze hun matching outfits aan hadden. En Jente mompelde ook wel af en toe iets. 🙂
Ze had die ochtend ook enthousiast “mooi” gezegd terwijl ze met veel geste met haar handje over de ruffles ging. Toen ik vroeg: “Vind je het mooi?” zei ze geruststellend en meelevend: “Ja! … Mama ook mooi.” (terwijl ze over mijn pyjamashirt streelde)
Smelt.

Even een emo-momentje nu (ha, nog eentje eigenlijk)… Waarschijnlijk de laatste creaties hier met mijn oude naaimachine van mijn oma. Gisteren kocht ik mij een heerlijk nieuwjaarscadeau: een nieuw machien! Blij als een kind uitpakken en testen. Wouter zei dat een unboxing video geld zou opgebracht hebben. 🙂 Al twee maaksels op z’n palmares, het ding (die machine hé, Wouter not so much. Die vroeg de hele tijd om nog eens de siersteek met krokodillen te tonen). Verslavend. Very.

Tot snel dus.

De twee stofjes komen van bij Pauli.

Sure, another sweater

Posted on by

Heel leuk vind ik het om aan selfish sewing te doen! Iets minder op mijn gemak wanneer er dan foto’s genomen worden. Maar kom, voordat Jente dit exemplaar vol yoghurt kiepert of voordat mijn onhandige zelf erop morst… toch even enkele kiekjes maken.

Wouter heeft zijn beste fotografisch talent bovengehaald en ik mijn (bijna beste) relativeringsvermogen (“Jaja, het is zo wel in orde, lieverd. Maar toch nog even … “).

De stof is een gebreide stof die ik kocht bij Bambiblauw. De voor- en achterkant zijn beide heel tof. Ik besloot om de mouwen onderaan schuin te knippen ter hoogte van de ellebogen. Voor het onderste deel gebruikte ik dan de achterkant als buitenkant. De halsboord werkte ik af met boordstof en ik stikte nog eens door met de tweelingnaald.

Het patroon heb ik zelf getekend. Het is hetzelfde als deze trui (maar vermoedelijk met ergens iets meer naadwaarde waarvan ik niet genoteerd had dat die al inbegrepen was, typisch. 🙂 ).

Ik maakte er ook maar meteen een ketting bij. Lekker simpel in oud roze want dat paste mooi bij de kleuren van de trui, vond ik.

Eindelijk kan ik deze zachte, warme en heel comfy trui aandoen. Hij was net niet op tijd klaar voor ons uitje naar de Ardennen (aaah de halsboord en dat zomen onderaan altijd hé. 🙂 ) Maar vanaf nu bovenaan in mijn kleerkast.

Lekker lui met drie koningen

Posted on by
Nog even verlof begin januari. Dat betekent dat je je voornemens en je ‘nieuwe start’ nog wat kan uitstellen. Heerlijk!
Met 3 koningen (euh… peuters, moehahah, you get my point) en 11 volwassenen in een super mooi huis in de Ardennen. Dat lijkt best druk en dat was het ook. Maar een gezellige drukte. Voor ons dan toch. En niet voor het koppel zonder kinderen dat om 6u30 wakker gejoeld werd  door twee hyperactieve peuters. Nogmaals sorry, D&S.
Er was niet zo veel te doen, want wandelen met peuters in de rugzak bleek toch nét te koud te zijn zo bij -5 graden. Eén keer geprobeerd. Eén keer veel gejengel bij de ene en wat te koude voetjes en niet in de rugzak willen zitten bij de andere. Eén keer en daarna niet meer. 🙂

Dus we vulden onze dagen met babbeltjes, zetelhangen, hier en daar wat koken (en tien ton meer wegen na de tapasavond waar iedereen voor één tapa moest zorgen), torens bouwen, ravotten, sleeën en met pop spelen (en de ‘fear-of-missing-out-peuters’ in slaap proberen te krijgen, zucht), gezelschapsspelletjes spelen en vermijden :-), kickeren, een initiatie pilates, verfrommeld raken in de jacuzzi en opwarmen in de sauna. Echt chillen. Daar hadden we precies allemaal nood aan.

Jente haar retro jasje al gezien? Dat is het jasje dat ik vroeger droeg (ok, toen ik een klein jaar jonger was dan Jente nu en zij zwemt er nog in – pakt dat ik een ietwat steviger kind was indertijd). Ik vond dat eighties ding (letterlijk!) wel bij sneeuw en sleeën passen eigenlijk. 🙂

Toen we thuiskwamen, bleek dat we eigenlijk best wel tot rust gekomen waren ginder. De wereld ging er plots terug wat sneller aan toe dan het tempo dat wij gewoon geworden waren tijdens die paar dagen. Maar we proberen hem toch nog even vast te houden, die rustigere, trage sfeer. Let’s see how that works out.

Eva’s bunnies voor een mini baby

Posted on by

Er werd nog eens een schattig meisje geboren. Het tweede dochtertje voor één van mijn leukste, vrolijkste vriendinnen. Daar hoort dus een leuke, vrolijke outfit bij. De vriendin is behoorlijk fan van de tekeningen van Eva Mouton, dus werd het één van haar vrolijkste stofjes: De konijntjes die ‘wiiiii’ doen (not my words, dat staat op de zelfkant van de stof 🙂 ).

Ik kocht het stofje bij Bambiblauw en gebruikte het patroon van de Lila dress van Compagnie M. en Lily & Woody. Ik maakte er nog een mini legging bij met het patroon van Emma en Mona. Hiervoor en voor het beleg aan het jurkje gebruikte ik wat ik nog over had van het pandapaneel van Happy Nature 4, ook van bij Bambiblauw. Met de panda zelf maakte ik al eerder deze kerstoutfit voor Jente.

Op het flapje raakte er nét nog één konijntje. En zie hoe blij dat het beestje ermee is.

Voor de tailleboord van het broekje had ik nét niet genoeg stof meer. Daarom dus de zachte grijze boordstof. Dat spant dan ook meteen niet te hard voor zo’n klein boeleke. 

De stofjes kocht ik bij Bambiblauw.
Patroon broekje: Babylegging van Emma & Mona
Patroon jurkje: Lila dress van Compagnie M. en Lily & Woody

Luisteren naar een weekmenu aka ‘weekmenuten’

Posted on by

Terug wat tijd nemen om te plannen wat er wanneer gegeten wordt. Ik had het me al een tijdje geleden voorgenomen, maar de kookinteresse was even zoek.
Enter Mme Zsa Zsa en haar weekmenu! Zo’n keurig sjabloontje laat mij niet koud.

Ik heb alvast onze eerste week even neergepend. Hieronder vind je ook de links naar de recepten, enkele eigen snelle recepten en enkele snelle fotootjes. Met een erg hongerige peuter die uiteindelijk toch besloot maar drie happen te eten (verder wel lekker, dit vermoedelijk kidsproof weekmenu), voelde ik me lichtjes opgejaagd en greep ik maar snel even mijn smartphone voor een kiekje.

MAANDAG

Voor maandag (eigenlijk voor oudejaarsavond) vond ik veel inspiratie in het boek ‘Veg!’ van Hugh Fearnley-Whittingstall. Allemaal gemakkelijke groentengerechten vind je hier. De appelsien-wortelsalade met cashewnoten en komijnzaad is echt lekker fris.

De venkel-rucolasalade paste ik lichtjes aan. Hieronder vind je het recept van de versie die ik voor oudjaar maakte. Er was nog best wat rucola en venkel over, dus maakte ik nog de pasta met venkel, rucola en citroen en ik gebruikte ricotta (cheese addict, check) in plaats van de room. Super snel klaar en het smaakte!

Recept: Venkel-rucolasalade met peer

1/2 venkel
2 handen rucola
2 peren
2 el gedroogde veenbessen
3 el walnoten
Sap van 1 citroen
Olijfolie

Snij de venkel zo fijn mogelijk (keukenrobot hier, bzzzz, klaar) en laat even marineren in het sap van de citroen en ongeveer evenveel olijfolie. Meng daarna met de andere ingrediënten.
Als je daarvan houdt, kan je er ook nog een mosterdvinaigretje bij maken. Of iets met yoghurt, of met allebei.
Als je er wat linzen of iets in die aard aan toevoegt, kan je er een stevige lunch van maken.

DINSDAG

Lunch:
Recept: Witloofsalade met mozzarella, appel en curry
Handvol kervel of veldsla of postelein
Bol mozzarella
2 stronkjes witloof
Enkele walnoten, grof gehakt
Walnotenolie (of olijfolie of iets anders van olie)
Currypoeder
1 appel
Enkele druppels citroensap of appelazijn

Snij alles fijn (behalve de sla of postelein natuurlijk…) en meng. Klaar!

Avondeten:
De courgette met feta uit de oven is een aanpassing van een recept van Pascale Naessens.
Recept: Courgette met feta uit de oven. 
Dit hebben wij met twee opgegeten…:
3 courgettes
1 blik olijven
3 el pijnboompitten
2 lente-uitjes
1tl tijm
200g feta

Snij de courgette twee en dan in smalle reepjes (aaaah die keukenrobot). Doe de reepjes in een ovenschaal en meng goed met (veel) olijfolie en peper. Snij de olijven grof en de lente-uitjes in smalle reepjes. Verkruimel de feta over de courgettes en verdeel de rest van de ingrediënten er ook overheen. Druppel hierover nog wat extra olijfolie. Zet in een voorverwarmde oven gedurende 35 minuten op 180°.

WOENSDAG

Recept: Pompoensoep zonder schillen

Butternutpompoen
1tl currypoeder (ha, nu lijkt het of wij dat keiveel eten, maar eigenlijk alleen bij dat slaatje en deze soep :-))
Peper en zout
Bouillon (2 liter – afhankelijk van de grootte van de pompoen en van hoe dik je de soep wil)
2 ajuinen
2 tenen look

Snij de pompoen in twee en haal de pitten eruit. Leg de helften op een bakplaat, pak de bovenkant in met zilverpapier en zet in een voorverwarmde oven, zo’n 1u15 op 180°. Ga even iets lezen, een jogske doen, in bad liggen of je keuken kuisen. Begin een kwartiertje voor de pompoen klaar is met de uien en look aan te stoven.Zo worden ze lekker zoet. Haal de pompoen uit de oven en lepel (yess, je kan gewoon met een lepel alles uit de schil halen! Als je soms wat schil mee hebt, geen ramp trouwens.) het vruchtvlees in de pot. Bak nog even mee aan en voeg dan de bouillon toe, currypoeder en peper en zout. Laat nog even doorkoken. Mixen. Klaar. Super creamy, mmmm.

Broodjes GKS
De broodjes van Green Kitchen Stories zijn geweldig! Ik maak ze heel erg vaak. Ze zijn in no time gemaakt en mogen dadelijk (zonder rijzen dus) in de oven. Ook Jente smult hier echt van. En er zitten groenten in. Voor onze peuter is het best handig om groenten te verstoppen in ‘lekkerder eten’. We maken altijd twee ‘batches’ of meer en vriezen dan een hele bende broodjes in.

DONDERDAG
Gewoon even kort over de gehaktballetjes. Wij halen ons gehakt (en ook wel eens een steak of zo), luisterend naar de goede raad van goeie vrienden, bij Hoeveslagerij Ten Halve in Herent. Je bestelt op voorhand en je hebt enkele afhaalmomenten. Niet bewerkt, echt lekker vlees en betaalbaar.

ZATERDAG
De stoofpot is de ‘Moroccon style vegetable + chickpea stew’ van The First Mess. De laatste keer dat we hem maakten, hebben we de paprika vervangen door aubergine. Ook erg lekker. Alle groenten gaan hier, dus kies er gewoon enkele uit het lijstje onderaan de januariweken in het Zsa Zsa weekmenu. Snel voorbereid, moet wel lang opstaan, maar je kan het met rust laten (Mocht je keuken nog niet opgeruimd zijn, get to it! ;-)).

ZONDAG
Deze stoofpot, ‘one pot butternut and cabbage stew’, van Green Kitchen Stories (zo’n zalige foodblog trouwens!) is echt heerlijk. Ook Jente is gigantisch fan. Of het aan de vele lookteentjes ligt. Of aan de lekker malse pompoen. Of de bonen waar ze steevast om vraagt als snack. Ik weet het niet, maar het kind is groenten aan het eten, hoera! Het gaat ook echt best snel en je hebt met één pompoen en een kleine witte kool echt een massa (!) eten. Wij vriezen altijd een deel in om dan nog twee keer te smullen.

En nu volhouden, dat weekmenuten!
Merci, Kim, om ons met je teken- en moestuiniertalent een motiverende schop onder ons kont te geven.

 

Rokjes van restjes

Posted on by

Nog even op de valreep voor we aan 2017 beginnen.
Een restjesverwerkingsprojectje: rokjes! Vooral om weg te geven aan enkele lieve vriendinnen met schattige meisjes. Want Jente heeft wel al heel wat van deze exemplaren.
Ik maakte ze opnieuw met dit patroon van de Dromenfabriek.

Voornemen voor 2017: De restjes stof iets minder lang laten liggen. Want zo van dat bandwerk is me soms iets té veel van het goede (van hetzelfde eigenlijk).
Nog een voornemen voor 2017: Minder stofjes kopen.
Nog een voornemen voor 2017: Geen voornemens maken die ik niet kan verwezenlijken.
Dus alvast mijn voornemens voor 2018: Minder restjes laten liggen en minder stofjes kopen.

Alle rokjes hebben een elastiek, behalve het druppelrokje. Daar werkte ik met boordstof in één van de kleuren van de druppels.
Meestal werkte ik de elastiek erin vast met een zigzagsteek. Ook een voornemen voor 2017: Een nieuwe naaimachine kopen. Mijn oude Toyota doet echt heel raar al er in tricot gestikt moet worden. Tips zijn altijd heel erg welkom!!
Jente haar t-shirtje is nog een Fons & Sien die ik lang geleden maakte.

Het bloemen- en bolletjesrokje maakte ik uit oude rokjes van een vriendin. Ze wou met de stofjes wel nog iets voor haar dochtertje. Ik behield de zoom en van ééntje ook de zijkanten (die werd dus mega fel gefronst). Wat een gemakszucht.
A., nu ben ik ze gisteren nog vergeten meegeven voor die prachtige dochter van jou!

Alvast gelukkig nieuwjaar, iedereen! Let the music play all night! 🙂

(Of niet en kruip zoals wij vlak na middernacht in bed om ‘s morgensvroeg ten laatste om 7u verder te shaken op ”k zag twee beren’. 🙂 Santé!)

In the pocket Oliver

Posted on by

Dit jaar ging het er in december wat rustiger aan toe dan gewoonlijk tijdens deze periode. Dat zorgde ervoor dat ik het allemaal wat bewuster en rustiger leek te beleven dan andere jaren. Of ligt het aan het feit dat je met een peuter naast je toch steevast trager wandelt? Of is het omdat je aan de peuter de hele kerstheisa probeert uit te leggen en samen de boom versiert (elke dag opnieuw)?

Of was het omdat we na Kerstdag even met z’n tweetjes twee dagen mochten relaxen? 

En zo kwam het dat ik nog meer dan anders opmerkte dat de gejaagdheid van de dagen en weken voor kerst soms toch wat in contrast staat met de kalmte, gezelligheid en het samen vieren waar we allemaal zo naar uit kijken. We racen ons te pletter om daarna rustig bij onze kerstboom te zitten. Het viel mij vooral op toen we met Jente naar de stad gingen en we de rijen parkeerplaatsbeluste en eerder ongeduldige auto’s voorbij fietsten of toen ik de fronsende, gejaagde uitdrukkingen waarnam op de gezichten van menig cadeaushoppers. Ik prees me gelukkig dat ik zelf even mocht slenteren en rustig kon genieten van alle kerstkitsch (weliswaar terwijl ik probeerde Jente niet kwijt te raken terwijl ze haastig rond een kerstboom huppelde). Dat we met de fiets konden gaan cadeaushoppen. Dat we meestal niet overdrijven met cadeautjes. En dat de peuter en de papa van de peuter graag mee kuieren door de straten (ok, meestal de verkeerde kant op, maar toch – die peuter hé, de papa heeft iets meer oriëntatievermogen).
Volgend jaar doen we dat opnieuw, zo wat rustiger.

Ondertussen ging het er op creatief vlak ook wat kalmer aan toe en deed ik aan wat bandwerk. Een reeks Oliver broekjes. Annick en Griet, ik blijf het herhalen, dat patroon is hier een toppertje!
Voor Jente maakte ik twee dikkere, winterse Olivers in maat 86. Eéntje in velours en eentje in sweaterstof. Allebei met zakken. Omdat ons Jentemie zo’n ongelofelijke fan is van “kakken”. En omdat we de misverstanden over broek- of jaszakken en vervuilde luiers graag aanwakkeren.
Eén donkerblauw broekje met glitterzakken en één grijs broekje met muntgroene zakken.


Ik maakte ook nog enkele Olivers in maat 68 en 74 om cadeau te geven.

Allemaal engeltjes & een pandabeer

Posted on by

christmas2016

Jente haar kerstoutfit lag hier al een tijdje te blinken, klaar voor enkele fotootjes op zonnige dagen… Die zon kwam er wel af en toe, maar niet op de momenten dat we met z’n allen zin hadden in kiekjes nemen. Vandaag was het eerste kerstfeest al aan de beurt, dus even, mist of geen mist (en dus slecht fotolicht…) deze voormiddag, een efforeke doen. Gelukkig maar, want op dit eigenste moment hangt het jurkje al met chocoladevlekken op één of andere vlekkenverwijderaar te wachten.

Ik heb me compleet laten gaan dit jaar. En ben er los over gegaan. Een pandajurkje. Een gilet en een giletje voor pop. Fier dat ze was op haar outfit, ons Jentemie.

Voor het jurkje gebruikte ik één van de stofjes uit de Happy Nature 4 collectie van Bambiblauw. Ik was instant verliefd op die panda toen hij online verscheen. En zeker toen ik de prachtige creaties van Laurence (Blanche) en Laurence (P’titsmonstres) zag. Als patroon gebruikte ik mijn eigen gratis Fons en Sien patroon. Hier wordt het maatje 86 even getest. Er wordt dus aan uitbreiding gewerkt. Voor het rokdeel gebruikte ik een restje dikke grijze sweaterstof die ik nog had liggen. Er zit een klein ‘blinkje’ in. Voor het jurkje uit twee delen haalde ik mijn inspiratie bij Griet (Emma en Mona). Ik gebruikte als rokdeel het rokjespatroon van de Dromenfabriek, fronste het en naaide het met een tweelingnaald vast aan het bovenstuk. Alleen zo kon die heerlijke panda volledig te zien zijn op mijn mini-dochter haar buik. “Pamabeerrrr!!!” ging het de hele voormiddag.

Voor het giletje gebruikte ik één van de kerststofjes van Eva Mouton.  Die heerlijke tekeningen op dat roze kleurtje! Dat betekende voor mij: “Voeg hier een blinkende paspel aan toe (had ik nog over van dit projectje) en een superzacht pelske. En maak met het restje nog zo’n zelfde giletje voor de pop.” Over the top, check! Als patroon gebruikte ik de zsa zsa zilet (voor onze mini bijna twee jarige was dat de 12-18 maanden…). Ik rondde de hoeken vooraan een beetje af. Voor de pop was datzelfde giletje door tante Hilde mooi uitgetekend in haar boek “De poppen van tante Hilde”. De giletjes zijn omkeerbaar, maar onze protesterende peuter wilde absoluut de roze stof en de “engerdjes” (engeltjes vermoedelijk) aan de buitenkant. Gelijk heeft ze wel natuurlijk.

Ha, ja, dat neuspeuteren. Je moet hen dat naar het schijnt afleren. Maar twee redenen om dat niet te doen: 1. Het helpt niet als je zegt dat het niet mag. 2. Het is echt meeeega schattig wanneer ze zegt: “Neush, pijjjn”.

Jente is ook heel erg into ‘vergelijkingen’ de laatste weken. Een voorbeeldje? Wanneer ze moet gaan slapen somt ze alle namen op van iedereen die ze kent en zegt er telkens “ook” achter. De conversatie gaat dan als volgt: “Nu is het tijd dat je in je bedje ligt en gaat slapen.” “Lena ook.” “Ja, Lena ook.” “Sssshhhrr ook” “Ja, Richard ook.” “Loes ook.” (stilte)… “Loes ook?” “Ja, Loes ook.”… en zo gaat dat nog een 30-tal namen verder. Uiteindelijk valt haar hoofd wel even stil en besluit ze dat ze toch ook wel haar bedje kan gebruiken. Door de babyfoon horen we dan nog een hele tijd hoe ze haar beren en konijn te slapen legt. “Beer ook.” “Kokijn ook.” “Apèèèèèè (slaapwel).” …. “Tente (Jente) ook.”
Moet ik nog vertellen dat ze dat giletje voor de pop gewèèèldig vond? “Pop ook jas!” “Ja…” “Tente ook.”

De fotoshoot mocht vandaag dus wel, want de giletjes en de pamabeer waren goedgekeurd. Ze zocht de engeltjes uit de kerstboom die ik gisteren plooide, zette ze zelf mooi op een rij, pop ernaast en zichzelf ernaast. Dank je wel, Riet, om voor een zenmomentje te zorgen voor mezelf (knippen is kei rustgevend) en voor tonnen spelplezier voor mijn dochter. 🙂 De engeltjes kan je hier nog steeds gratis downloaden, printen en knippen.

De panda (Happy Nature 4) en roze stof (Eva Mouton) zijn van bij Bambiblauw. De grijze stof kocht ik bij Pauli.

Lap, in de lappenmand.

Posted on by

Jente en ik hebben enkele daagjes quality time… ‘t Is te zeggen, we zitten allebei ziekjes thuis en kijken dan tik tak en andere dwaze peuterproof Youtube filmpjes. We lezen boekjes (als in: we zoeken razendsnel beer en poes op elke bladzijde in dit heerlijke prentenboek), suffen wat onder het dekentje in de zetel en slapen (soms toch, maar meestal niet ‘s nachts). Soms lig ik tijdens Jente haar dutjes wat foto’s te kijken. Zo kwam ik zonet bij een fotoreeks die ik bijna exact een jaar geleden maakte. Van een toen ook zieke Jente. Met een prachtig zonneke op haar bolleke, daarom dat mama het nodig vond om naar de camera te grijpen.

Vandaag vond ik dat ze ook wel even op de foto kon (en was ik zelf terug in ‘denk in foto’s-modus 🙂 ). Gisteren en eergisteren daarentegen, ocharme ons dutske. Wat een verschil met een jaar geleden. Een echte peuter met ‘attitude’ is het. Ze was aan het schrijven. En somde dan na elk streepje dat ze trok de namen op van alle vriendjes uit de crèche.

We hebben afgesproken dat we volgende week weer onze actieve zelf zijn. Ondertussen geniet ik (tussen het bezorgd zijn om haar koorts door) eigenlijk wel van alle knuffels, van haar grappig hees stemmetje en van het ‘nodig zijn’ (en van zelf toch ook wat uitrusten).