Rainy days Louisa

Enkele weken geleden regende het bijna elke dag. We propten onze kleine meid dan maar in haar Louisa jas én in een regenjasje dat ik vorig jaar kocht voor haar. Mooi was het niet en onze beweeglijke peuter kon haar armen niet meer omhoog krijgen.

Het idee voor een regenponcho speelde al een tijdje in mijn hoofd. En toen kwam de wedstrijd van Compagnie M. online waar je ook kon meedoen met een Louisa coat hack. Daarna nog dat kleine detail: tijd vinden om zo’n poncho te tekenen, stof te kopen en het ding in elkaar te steken.

Woensdag kocht ik stof. Donderdag patroon hacken en stof knippen en zaterdag in elkaar zetten. Stevig doorperen wel, die donderdag en zaterdag. Maar hij is af! Het werd best wel een fancy ding voor een ‘regenponcho’. We gaan ver hoor, om die fietstochtjes door de regen wat aangenamer te maken.

Twee kleuren regenjasstof (zo van die lekker warme met fleece aan de achterkant) aan de buitenkant en voor het beleg. En een katoentje als voering. Op de voorkant hergebruikte ik de kromming van de zak en tekende ik een gebogen lijn verder naar boven tot waar de mouw zou moeten gekomen zijn volgens het oorspronkelijke patroon. Regen en open zakken gaan niet goed samen, dus kwamen er geen echte zakken, maar enkel een paspel. Tot Jente haar grote spijt: “mama, ‘kak’ (zak dus), waar?”

De paspel (mooie roestkleurige, blinkende paspel, dezelfde als aan haar echt Louisa jas) liet ik aan de zijkant doorlopen van de voorkant naar de achterkant van de poncho en op het beleg. 
Het krijtbordje meenemen… Goed idee, moeder. Ik ga er gewoon met de hele onderkant van die jas in zitten, na! Tot zover de propere poncho.
Het midden van de kap kreeg een extraatje: blauw tafelzeil met libelles erop. De kap stikte ik nog eens door.
Fladder fladder. De zijkant mocht wat verder komen dan haar handen, want op de fiets valt ie dan mooi over haar hele lijfje. Of haar blinkende poncho écht waterdicht is, moeten we nog testen.
Een hoog Harry Potter-gehalte, deze. Kijk, de libelle achteraan op de kap!
Met haar echte Louisa eronder, gaat ie ook! Hoera, missie geslaagd!
Nog eens de binnenkant showen.
Zonnig weertje, maar koud. Snottebellen en tranende oogjes, maar veel plezier met op en af lopen. En met knuffels komen geven aan mama. Smelt…
De regenjasstof kocht ik bij Pauli. De accessoires kocht ik bij Lana Lotta, de libelles bij Hexagoon en het voeringstofje kocht ik lang geleden bij Kersenpitje. Leuven boven, ha! 🙂

Poppenliefde

Toen ik kind was, speelde ik zo goed als nooit met poppen. Lego en een voetbal waren mijn lievelingsspeelgoed. Als ik me uitleef in speelgoed kopen, lenen, op een lijstje zetten, … voor Jente blijkt dat ik nogal aangetrokken wordt door bouwmaterialen, gezelschapsspelen en buitenspeelgoed. We hebben hier nog nooit naast een pop in de zetel zitten TV kijken. Vandaag wel. Met vier onder een dekentje: Wouter, Sofie, Jente en ‘pop’. Het ding een naam geven, daar had onze Charel geen boodschap aan.

(De meeste fotootjes zijn, na het vloeken op een lege fototoestelbatterij, met mijn telefoon genomen en dus jammer genoeg wat minder scherp. Maar ze was zo koddig aan het zorgen voor – en gooien met – haar pop.)

Van waar kwam die pop ineens? Ik maakte haar. Ze is een ‘pop van tante Hilde’. Echt knap hoe ons tante Hilde dat heeft gedaan, zoveel mooie creaties maken en het zo tof uitleggen in haar boek.

Ik koos voor haartjes in fleece (en tekende de twee staartjes na die ik op de foto’s in het boek zag).

Ik wilde voor een zwart-grijs-neutraal thema gaan en koos voor een beige huidje. Ideale restjesverwerking, dit project! Het gaat best vlot en is echt leuk om te doen. Minder leuk en lichtjes stresserend vond ik de oogjes, neus en mond met de hand naaien. Weinig geduld en precisiewerk gaan niet steeds goed samen. 🙂

Tomaat fretten, jij pop!

Pop te slapen leggen…

… en er zelf gaan bij liggen.

Juiste houding aannemen. Imitatie is alles tegenwoordig. Juist is juist, denkt ze.

Nu ben ik dus volledig into poppen en poppenspullen. Nog veel restjes te verwerken tot nog meer poppen en poppenkleertjes. En er borrelt een idee in mijn hoofd voor een zelfgefabriceerde plain and simple poppenwagen. Goed dat Sint, Kerst en haar verjaardag er net aankomen. Deadlines zat.

De zwarte en grijze stof komen van Pauli. De beige stof is van Ikea en de fleece is een restje van een dekentje waar al een jas, sjaal en muts uit gemaakt werden.

Er even tussenuit Düss

Om de zoveel maanden hebben we de luxe om er eens met z’n tweetjes op uit te trekken voor enkele dagen. Met grote dank aan ons Charelke haar grootouders, peter en tante, meter en nonkel en onze lieve vrienden. Best verwend zijn we. Met zo’n berg supermensen om ons heen.
Terwijl Jente deze keer door meter Hanne en nonkel Vince verwend werd (in de Efteling nog wel!), trokken wij erop uit naar Düsseldorf.
Düsseldoooorf!
Düsseldorf? Waarom toch daarheen? Onze uiterst onderbouwde redenen:
– niet té ver
– nog nooit geweest
– naar ‘t schijnt zijn daar mooie gebouwen
– de ‘hotelpunten’ die W. heeft opgespaard waren daar geldig in een fijn hotel
– eerste weekend kerstmarkt (niet dat we zo’n kerstmensen zijn, maar kom, het kan gezellig zijn)
– op alle foto’s online schijnt de zon daar altijd
Dat laatste klopte alvast!
Het wordt een kort tripje van zaterdagmiddag tot zondagnamiddag.
Kuieren door het oude deel van de stad. Shoppen zat er niet echt in. Vooral de extreem dure winkelketens en de extreem goedkope vind je daar. Zondag aan de haven ontdekten we wel wat kleinere (tweedehands)winkeltjes, maar ja, shoppen op zondag is dan ook weer moeilijk. We hadden dat weer goed geregeld, allé, Wouter toch. 🙂

Kerstmarktsfeer (lees: de geur van gluhwein, gekarameliseerde noten en worst) opsnuiven ging wel perfect. Zo’n bakje gebakken champignons met een sausje erbij intrigeerde ons. Het zag er niet uit. Het smaakte eigenlijk nog wel.

Een gezellige barretje vinden voor ‘gin o’clock’.
Tegen 22u doodop zijn en slapen tot 9u30 de volgende ochtend. Ping ping batteries charged (Allé toch tot in de helft pakt, want de airco heeft mij toch lichtjes wakker gehouden. Why oh why, het is november, zet het ding af! Hah, luxegeklaag. :-))
Zaterdag aan het reuzerad staan en zeggen: “Dan liever de Rheinturm omhoog.” en zondag aan de Rheinturm staan en mompelen: “Dan is het reuzenrad toch amusanter.” om uiteindelijk geen van de twee te doen. Normaalgezien gaan we op citytrip altijd ergens van op een toren of iets in die aard de stad bewonderen. Nu bleef het enkel bij staren en een fotootje nemen van het verlichte reuzenrad. Wouter zweerde trouwens ook dat die Rheinturm dreigde om te vallen. Met die storm en al. Maar hij zou hem wel opvangen, stelde hij me gerust (toegegeven, met die wind en snel bewegende wolken achter het imposante bouwsel weet je soms niet goed wat te denken als dat ding op je af lijkt te komen).
Wandelen langs de haven en ons laten vallen op de wind. Nieuwere buurt, wat hipper.

Tijd om het daar aan die haven wat minder hip te maken, dacht de wederhelft. Hij mompelde iets over ‘ministry of silly walks’ en liep daarna nogal silly voor mijn lens. 

Even kijken bij KIT (Kunst Im Tunnel). Klopt. Moderne kunst in een tunnel. Enkele studenten van de academie stelden er enkele werken voor. Leuk museum en gezellig café erboven.

Lunch bij Zicke. Je kan er op zondag ook brunchen, best uitgebreid.
Lekker ontspannen terug naar huis. Heerlijke pistoletjes bij oma M. en opa P.
En klaar voor een weekje peutersnot, koorts en oppasgoochelen. So it goes. Luxegeklaag.