Sinds heel kort krijgen we terug onze hele nacht slaap. En soms zelfs tot 7u30, heel soms zelfs to 8u of iets later. Heerlijk! (We blijven wel op onze hoede, want ineens zo’n verandering in slaapgedrag… verdacht…) Dan besef je dat je toch wel erg moe geweest bent. We wisselden wel af om onze kleine meid haar tutje te geven, flesjes te geven, slechte dromen weg te halen of tandjespijn te fixen. Maar toch. Iemand vertelde me ooit dat ‘s nachts wakker worden (als in: echt moeten opstaan en aandachtig moeten zijn) je aantal uren slaap halveert. Dus als je alsnog acht uur slaapt en je moet tussendoor opstaan, heb je eigenlijk maar vier uur geslapen.
Ach, uren kan ik doorgaan over uren slaap. Totdat je hier voor je scherm in slaap valt!
Gaan we niet doen.
Wat ik wel ga doen, is babbelen over een knutselproject van vroeger waarbij we de laatste tijd dus terug wat meer tijd spenderen. Onze nachtkastjes. Met daarop een wekker die nu de mooiste uren aanduidt. Uren die beginnen met een 7 of zelfs met een 8 (in plaats van met een 5!), hoera!
Enkele sfeerfotootjes alvast van het totaalplaatje en de start van mijn slaapobsessie. Een ‘voor’ van de dag waarop Jente geboren is en een ‘na’ met matching shirts.
We hebben een slaapkamer waar er een verbreding is in de muur, nét in het midden van die muur. Onze kleerkasten waren te breed en moesten tegen de andere twee muren, de derde muur was een raam en dus was die muur de ‘bedmuur’. Ons bed is eigenlijk gewoon een lattenbodem met een matras. Een ‘headboard’ hebben we dus niet. De muur moest headboard worden. De verbreding in de muur kreeg alleszins een mooie houtskool kleur én… We moesten op zoek naar mini-nachtkastjes die pasten tussen de verbreding, de muur en ons bed. Niet te vinden, ik zeg het je! Tenzij een gewoon tafeltje. En nu moet je weten dat ik nogal wat eisen heb voor een nachtkastje. Je moet bijvoorbeeld af en toe wel iets kunnen wegsteken dat niet per se zichtbaar moet zijn als mensen ‘een toer door het huis’ willen. En ja, de meeste kastjes met schuiven of deurtjes erin vind ik vaak niet zo prachtig ogen.
Enkele jaren geleden hadden we al heel wat centjes in ons huis gestoken en zochten we een budgetvriendelijke optie.
Dus…
maakten we onze kastjes zelf.
Zo is het gegaan:
– Enkele plankjes in verstek zagen met de verstekzaag van vrienden
– Enkele wijnkistjes met houtlijm op elkaar kleven met de plankjes er in een hoek tussenin
– Wieltjes eronder vijzen
– Plankjes wit verven (een contrastje, dachten we)
Ziehier de miniplaats tussen de muren en het bed.
De achterkant met een plankje dat maar tot in de helft gaat. Zo kunnen er eventueel spullen op die net iets breder zijn dan zo’n wijnkistje.
Het plankje aan de voorkant.
En de zijkant. Bewust geen scherpte waar de verstek-kanten samen kwamen… Dan zou je kunnen zeggen dat we ons moet schamen voor de slechte afwerking. Maar die ‘industriële look’ was toch in?!
Een wieltje (of vier) eronder zodat de kastjes makkelijk weggereden kunnen worden bij het schoonmaken. En kijk nu, op dat wieltje staat Jente haar naam (tenminste de naam die ze zichzelf tegenwoordig geeft).
Stopcontacten gelegd door Handige Wourry tot naast de kastjes aan beide kanten. Tenminste de snelle oplossing voor als je je muren niet wil uitbreken.
En een lampje dat aan het kastje vast kan en dus niet dreigt op je hoofd te donderen als je ‘s nachts even met je arm tegen het kastje zit. En kijk, dat hoort ook bij die industriële look.
De wekker. Heel modern, klopt. Waarom? We proberen onze telefoons beneden te laten wanneer we gaan slapen. Zo ‘s morgens vaak eigenlijk pas na het ontbijt kunnen kijken wat er die dag leeft in de wereld of wie welke berichten heeft gestuurd, is best rustgevend. Nog even cocoonen tot we de deur uit moeten.
Ongelofelijk amateuristisch! Maar drie jaar later staan die kastjes er nog altijd, even op en top in orde en ze worden elke week weggerold wanneer het schoonmaaktijd is. Sterk spul! Na!
Ik ben er stiekem dus toch trots op. Vooral omdat we die zonnige namiddag met ons tweetjes ook bakken plezier hadden bij het in elkaar steken ervan.
P.S.: Binnenkort winteruur… De klok een uur terugzetten. 7u30 wordt 6u30… Zucht… Maar wat we gehad hebben, hebben we gehad. 🙂
