Het is wat het lijkt! We hebben een nieuwtje. Echt nieuw is het al niet meer, want we zijn al ongeveer halfweg. Eind januari komt er een klein prutske ons gezinnetje vervoegen. Gek, zo’n tweede zwangerschap. De wereld staat veel minder stil dan bij een eerste. Want die eerste, tenminste het kind dat eruit volgde, leidt ons wel voldoende af.
Enkele weetjes over die dynamiek?
– Toen we Jente vertelden dat ze een broertje of zusje ging krijgen en dat dat in mama haar buik zat, zei ze: “Jaaaa, een baby gaan kopen in de winkel!”
– We zitten met een imiterende kleuter. Dat betekent zoveel als: “Mama doet …. (kind maakt levensechte kotsgeluiden)” Toen heb ik ontdekt dat een mens kan zuchten, huilen en de slappe lach hebben tegelijkertijd. Ik vond haar eerste opmerking dan nog nét minder confronterend: “Mama moet hoesten in het toilet.”
– “Ga jij ook goed voor de baby zorgen zoals je in de crèche voor de andere kindjes zorgt?” “Ja” … “Ah dat is goed, meid.” … “Jente is mama haar lievelings.”
– “Waar zit de baby?” (kleuter wrijft lieflijk over mama haar borsten…)
– “Ik heb veel gegeten, nu ook een baby in mijn buik (kind klopt op haar ‘dikke buik’)”.
Pakt dat we nog wat dingen uit te leggen hebben. Maar verder zien we het wel goed komen. 🙂
Zo’n ‘sister trui’ had ik al lang op mijn lijstje staan voor Jente. Ik zag ze al een tijdje geleden online passeren en in Berlijn konden we er ook niet naast kijken. Ik besloot om een imitatie van het origineel zelf te maken. En gezien ik heel slecht kan knippen (ja, serieus!) en gezien ik geen Cameo in huis heb, speelde ik op safe en bestelde ik de letters in witte flexfolie. Als patroon gebruikte ik de
Billie shirt van Zonen09 en maakte ik deze wat breder voor een meer baggy sweater look (of zoiets in die aard).
Tegelijk was het vandaag onder andere aan mij om een Sew Challenge te publiceren. Het stofje dat ik toegewezen kreeg van Ivy op de blogmeet bleek perfect te matchen met Jente haar stofje. Ok, twinning it is, dacht ik dan.
Mijn challenge was dus om met dit crêpe stofje van
Mon Depot iets te naaien voor mezelf met knoopsgaten. Ik heb me mooi aan de vereisten gehouden, maar ‘knoopsgaten’ heb ik tot enkelvoud gereduceerd. Mag ik het op de baby steken, die de energie voor de andere knoopsgaten volledig verbruikt heeft? Ik naai nooit met knoopsgaten, omzeil ze altijd, vandaar de challenge dus. De wederhelft vraagt ook al een tijdje een hemd… heel misschien begin ik daar ooit aan, nu ik weet dat het eigenlijk niet zo moeilijk is, knoopsgaten maken met zo’n machien dat dat eigenlijk zelf doet. 😉
Dit shirtje is de
Odette T-shirt uit La Maison Victor. Ik knipte het achterpand in twee en knipte telkens 3cm extra in het midden zodat het knopenpad kon overlappen. Bovenaan liet ik het open en maakte ik dus een knoopsgat. De rest is een vals knopenpad. Ik tekende ook een beleg voor de halsboord en knopenpad en verstevigde dat. De onderkant is vooraan en achteraan hetzelfde, beide in een boog naar beneden. Het origineel is vooraan een eind hoger dan achteraan, maar dat leek me niet zo dikke-buik-proof. Het shirt zit nu al redelijk strak rond het bolle buikje en rekt niet mee. Ik gok dus dat het nog enkele weekjes dienst zal doen en dan tot volgende lente in de kast zal belanden. 🙂
Wil je nog ‘challenges’ van andere blogsters gaan bewonderen?
Kijk dan vandaag hier even:
Een dikke merci aan
Davina voor het organiseren van de Blogmeet & Sew Challenge!
Stoffen: Jente: gekocht op stoffenspektakel – ik:
Mon Depot
