Nieuwe voornemens. Ik moet toegeven dat ik ze af en toe wel maak. Het voorbije jaar was heel bewogen. We lijken te leven aan 200km/u met al onze ‘projecten’ zoals mensen dat blijkbaar noemen. Maar tegelijk lijkt het soms of alles zomaar passeert. We zijn supermoe van 5 jaar slapeloze nachten. Mensen die dit ook kennen (die heel andere dimensie van het concept ‘moe’), weten dat je dan in een soort van roes leeft en dat je soms niet meer weet of de dagen nu weken zijn of slechts uren. Aan het einde van zo’n jaar heb ik dan precies nood aan een terugblik. Wat is er allemaal gebeurd? Wie leerde ik beter kennen? Wat hebben we gedaan? Waar ben ik blij en dankbaar om?

Toen 2019 begon had ik nooit gedacht dat het jaar zou eindigen zoals het dat nu doet. De vraag waar ik dit jaar blijf steken is ‘Waar ben ik blij en dankbaar om?’ Dat lijstje eindigt niet. Zoveel geweldige mensen, zoveel fijne momenten, zoveel heerlijke kansen, zoveel lieve klanten, … Het jaar 2019 maakte een draai van 180° en daar ben ik elke dag blij om. Misschien daarmee dat ik voor 2020 wel best wat ‘goeie voornemens’ maak. Wie zegt er eventjes aan mijn dochters dat ‘een nachtje van 7 uur aan één stuk slapen’ daar ook één van is? En don’t mess with mama haar voornemens!

Maar goed, van melig naar wat luchtiger… We bestelden ook dit jaar onze kerstkaartjes bij Smartphoto. Omdat er blijkbaar in de voorbije weken geen enkele deftige foto van ons viertjes te nemen was, gingen we dan maar voor een lokale kunstenaar die een sprekend portret neerzette. Het is niet één van Jente haar beste tekeningen, maar wel een heel grappig exemplaar. En dat bracht ons dan meteen bij ons belangrijkste voornemen: “De wereld (blijven) zien door de ogen van een kind.” Iets wat we de laatste jaren spontaan zijn gaan doen dankzij onze twee dametjes en iets dat we graag willen vasthouden.

Nog een voornemen van mezelf is om minder vergeetachtig te zijn in 2020. Mijn opmerkzame oudste dochter meldde enkele weken geleden doodleuk: “Wij hebben op school over ons talent geleerd. Ik weet wat jouw talent is, mama!! Vergeten!” Bam, spiegel! En het kind begreep nog niet eens wat er zo grappig was. Lang verhaal kort… Ik begin met de verjaardagen. Heel old-school bestelde ik een verjaardagskalender, ook bij Smartphoto. Die komt uiteraard, zoals het hoort, boven het wasbakje van het toilet te hangen. Nu maar hopen dat ik, eens weg uit die ruimte, niet vergeet om berichtjes te sturen.

En wat is overigens een nieuw jaar zonder nieuw tasje? Eigenlijk is het een Ellis envelope case die ik enkele maanden geleden al maakte, maar vergat (ja je hoort het, die dochter heeft gelijk soms) te fotograferen. Te gebruiken als make-up tasje of als clutch voor tijdens de feesten. Het patroon is nog steeds gratis te downloaden! De stoffen die ik gebruikte zijn restjes gele oilskin gekocht bij MeterMeter, goud nepleer gekocht bij Lanalotta en als voering een restje katoen met gouden bedrukking uit de eerste Playtime collectie van See You at Six.

Voor iedereen die tot hier is blijven lezen, bravo! En mijn beste wensen! Dat je in 2020 even volhardend mag zijn 😉