“Of ik daar last van heb? Van nestdrang.” … “Ghoh, ik heb daar geen last van.” is dan mijn antwoord. “Of ik dan geen zin heb om te cocoonen en allerlei spulletjes te verzamelen?” … “Jawel, zeker, maar ik vind dat niet lastig, maar extreem leuk.” Of mijn omgeving daar altijd even happy over is, laten we in het midden. Mijn stoffenkast puilt uit en raakt niet meer zo snel verwerkt. Als daar dan weeral eens een stofje (of tien) bijkomt, vraagt de man des huizes zich wel eens af (soms stiekem, soms minder stiekem) of die stapels stof ooit wel nog allemaal kleren zullen worden. Ik maak binnenkort nog eens iets voor hem en het is mij weeral vergeven.
Jente heeft ‘last’ van mijn nestdrang in die zin dat onze grote meid nu in een groot bed slaapt. Het kleine bedje krijgt binnenkort immers een andere bestemming. Maar het werd voor Jente ook wat te klein en ze raakt er niet zo makkelijk uit voor haar nachtelijk plasje (waarvan we hopen dat dat er één dezer zit aan te komen ;-)). Vlak voor we dat bedje zouden afbreken, realiseerde ik mij dat ik van haar babykamertje nog geen foto’s genomen had.
Drie jaar geleden werd de nestdrang geuit in het rondrijden voor de perfecte babymeubeltjes. Die zouden allemaal in haar mini-kamertje gepropt worden. Drie jaar lang is haar kamertje niet veranderd. We maken er nu een grotere meisjeskamer van, maar ik wou toch nog even vastleggen hoe het er de voorbije drie jaar uitzag.
Ik kocht de schommelstoel in Antwerpen. De oorspronkelijke verf zat er nog op en we hebben het zo gelaten, ook al waren vooral de armleuningen al serieus versleten.
Toen startte ook onze onmogelijke zoektocht naar de perfecte verzorgingstafel die niet te hoog mocht zijn. Niet al te grote mensen hier te huize WenSJe en de meeste verzorgingstafels waren ofwel heel lelijk ofwel wat te hoog ofwel echt veel te duur. We wilden er ook graag iets in kwijt zodat niet alle luiers, doekjes, kleertjes, … tentoon gesteld moesten worden. Op familiefeest uitte ik even deze kleine eerste wereld frustratie aan Wouter zijn oma. Die vertelde toen doodleuk dat er nog wel een kastje en commode bij hen op zolder stonden die gebruikt waren geweest voor haar kinderen. Meestal als een grootouder iets in die aard vermeldt, relativeer je en beeld je je extreem lelijke meubels in. Niet bij de oma van Wouter! Die heeft schatten verborgen op haar zolder (in haar hele huis eigenlijk). We kregen een foto doorgestuurd en ik was op slag verliefd. Dat setje moest en zou op Jente haar kamer staan.
Drie jaar lang werd het enorm gekoesterd. Ondertussen ligt er al een tijdje geen verzorgingskussen meer op de commode, maar wel een plantje in een Serax potje en een kader uit de kringwinkel met een tekening die ooit eens in Flow stond.
Het bedje vond ik op Marktplaats en ik reed ervoor naar Nederland. Een retro bedje dat aan één zijkant open kan. Dat was ook één van mijn (niet zo evidente) vereisten. En die lange rit had ik er dan maar voor over. We verfden het bedje wit (het was beige). De dekbedovertrek en de wolkjes op de muur zijn van Ferm living, mijn absolute favorite als het op interieurspullen aankomt. We konden het bedje jammer genoeg niet met het hoofdeinde tegen de muur zetten als we die andere schatten ook nog kwijtwilden in haar kamertje. Maar op deze manier had het toch ook z’n charme.
De fotokader hebben we gerecupereerd van Wouter zijn kot (vrijwel het enige dat we daarvan konden recupereren 😉 ). In Kopenhagen kochten we de kaartjes voor erin.
Het lampje stond op mijn kot en had ik van vriendinnen gekregen. Het is van Dynamo.
De muurstickers zaten ooit eens bij
Flow.
De hanglamp maakte ik zelf met
deze tutorial. Ik kleefde enkele schutbladen die in Flow zaten aan elkaar en vouwde dan de lamp volgens de instructies. Heel erg goedkoop, maar ze doet toch al drie jaar dienst.
Het rekje aan de muur komt van bij mijn vader op zijn kinderkamer vroeger. Enkel de zijkanten lagen nog op de zolder van mijn ouders. We lieten een plank in drie zagen en zo werd het opnieuw bruikbaar. Jente haar onderbroeken en kousen zitten in de mandjes en haar nieuwste kleedjes worden er telkens een tijdje aan opgehangen op kapstokjes waaraan vroeger mijn kleertjes hingen.
Haar kleerkastje (waarvan dus maar één derde echt kleertjes zijn en de rest rommel/beddengoed en handdoeken) is een kastje uit de Besta serie van Ikea.
Ondertussen veranderen we één en ander in haar kamertje, dus dit is een soort van ‘voor’ opname. Hopelijk kan ik hier gauw ook enkele ‘na’-fotootjes posten. Voorlopig blijven we nog eventjes in ons huidige huis wonen, vol spanning wachtend op wat ‘ons groot project’ gaat geven, dus maken we het hier in dit nestje toch nog maar gezellig zonder al te grote aanpassingswerken.
