Mijn eerste naaisels. Die zouden nooit op de blog verschijnen! Maar ik heb er wel foto’s van en ze doen me denken aan een fijne tijd. Misschien moet ik deze gelegenheid en mijn nostalgische bui(k) 😉 eens aangrijpen om de fotootjes toch op het wereldwijde web te gooien.

Evelien startte naar aanleiding van haar ‘naais to meet you’ idee een soort van ‘kettingbrief’ waarin we aan elkaar drie vragen stellen. Ik kreeg het virtuele stokje voor de virtuele koffieklets van Marjolein.

Deze drie vragen dus:

Het allereerste dat ik maakte (en me nog herinner) was een kussensloop… Amai, totaal niet spannend of spectaculair.

Ik begin opnieuw. Het allereerste échte naaisel, was een broekje voor Jente, uit een rokje en t-shirt van mezelf. Ik begon echt (als in, vaker dan één keer per jaar) te naaien toen ik 20 weken zwanger was van Jente en dit broekje was de eerste creatie. Ik heb er extreem lang aan gezeten (en dus niet het half uurtje dat ik nu nodig heb voor zo’n broekje): tricot, kleine boordjes, nog niet weten hoe boordstof rond een broekje moest en nog geen overlock maar wel een oude machine van mijn oma. Man, ik was trots toen ik klaar was. En nog trotser toen ze het aanhad. Wat stond ik te glunderen.

Hier zie je nog enkele creaties die volgden. De week voor ik moest bevallen mocht ik van een vriendin haar overlock gebruiken. Ik naaide nog wel 20 dingen die laatste dagen. En tijdens mijn eerste weeën heb ik die overlock teruggebracht. Die arme meid mocht toch geen vier dagen zonder haar overlock zitten?! Nog steeds een glimlach op mijn gezicht als ik er nu aan terugdenk.

Mja, ik denk dat mijn stijl (al die felle kleurkes bijeen, oh jee! 🙂 ) ook lichtjes veranderd is sinds deze eerste creaties. Wees er dus maar zeker van dat onze tweede spruit nog veel nieuwe kleertjes zal krijgen. Deze eerste kostuums liggen trouwens in een doos met ‘Jente’ erop.

Qua uitdaging op het moment zelf, zou ik deze jas zeggen.

Maar eigenlijk ben ik het meest trots op de Lena dress. Ik krijg nog steeds zo’n fijn gevoel als ik overal creaties zie verschijnen met dat patroon. Ik had nooit durven dromen dat het door zoveel mensen zou gemaakt worden en dat het zou leiden tot zoveel fijne ontmoetingen en uitdagingen. Ik denk dus dat ik het meest trots ben op dat naaisel en op hoe iedereen er zijn eigen ding mee gedaan heeft.

Een saai maar oprecht antwoord krijgen jullie hier. 😉 Het is moeilijk om hier één iemand in het bijzonder op te schrijven. De voorbije maanden heb ik veel superfijne naaisters/ontwerpsters/IG’sters voor het eerst gezien. Wie ik dan nog wil ontmoeten zijn al die andere met wie ik regelmatig berichtjes heen en weer stuur, maar nog nooit ‘voor echt’ gezien en gesproken heb.

Aan wie ik het virtuele stokje doorgeef?

– Aan Fabienne van 128. Wat een naaitalent is dat! Ik ben heel erg fan van wat zij doet met stoffen en van haar uiterst schattige kids. Zij is één van die mensen met wie ik graag eens ‘in het echt’ wil koffiekletsen.

– Aan Miek van VanMiek. Haar mocht ik al wel voor het eerst ontmoeten op de SVDHZ3 party. Een toffe madam met een toffe stijl!

Als je graag ook antwoord geeft op de vragen, laat hier gerust een reactie achter. Ik ben al benieuwd naar wat jullie eerste naaisels waren of die waar je het meest trots op bent.

Fijn dat je kwam lezen!