New living room corner

Posted on 17 July 202017 July 2020 by WISJ - Sofie

Al een hele tijd wilde ik onze zithoek in de woonkamer aanpakken. Een extra zitplaats tegenover de zetel.

Ik hergebruikte hiervoor het matrasje van de wieg van Isa. Ik tornde de huidige cover los en gebruikte die als patroon voor de nieuwe. De stof is een stevige canvas van Merchant & Mills. Ik gebruikte deze stof in camelkleur al voor mijn Flo handtas en was op slag verkocht.

Voor aan de muur leek zo’n foto op hexagon concept wel leuk. Ik bestelde er 9 in zwart-wit met foto’s van de voorbije maanden. Je krijgt er strips bij om ze op te hangen en een handig tooltje om ze op gelijke afstand van elkaar aan de muur te bevestigen. Je kan hier ook kiezen voor een foto op muurcirkel, maar hier zijn we wel fan van hoekjes 😉 Trouwens, je kan deze fotoproducten met 50% korting bestellen. De kortingscodes zijn MC50 (Muurcirkel) en MP50 (Muchopix – hexagons & vierkanten).

En uiteraard geen zithoekje zonder extra kussentje. Ik vond een mooi passend corduroy stofje en puzzelde een beetje zodat de streepjes van de corduroy wat tegen elkaar uitgespeeld werden.

Toen ik het hoekje aan het installeren was, besliste de kleuter dat ze mee op de foto wilde. Toen ze al in haar nakie (ja, dat gebeurt hier wel af en toe, dat ze niks van hun zelfgemaakte kleren moeten hebben en liever de nudist uithangen) bovenop het kussen zat (jep, dat gebeurde…), vroeg ik of ze toch kleren wilde aandoen voor de foto. Na het nodige ogengerol verdween ze naar boven om vijf minuten later uiterst trots te melden: “Ik heb deze salopet gekozen omdat die heel mooi past bij het nieuwe hoekje en dat is beter voor de foto. En zo ben ik ook precies een kameleon.”. Je hebt er wat aan, aan die meiden van mij.

Stoffen: beide gekocht bij Lanalotta

Foto’s: Fotocadeau

Nog wat gerecy-kleer

Posted on 12 September 201612 September 2016 by WISJ - Sofie

Op de rommelmarkt leek zo’n simpel rokje een veelbelovende aanvulling voor mijn kleerkast, maar de spiegel thuis dacht er anders over. Nieuw leven dus, voor zo’n leuk stofje. Motto: Streepjes kan je dochter nooit te veel hebben.
De lengte leek wel ongeveer de lengte van ons meisje haar benen te zijn… Een legging dus, daar kan je dochter er ook nooit te veel van hebben.
Voor leggings gebruik ik meestal dit patroontje van Emma en Mona. De breedte en de lengte zit goed, ook over herbruikbare luiers, zelfs met een dikkere tricot.

Het rommelmarktrokje was aan de heup wat breder, leuk voor zo’n legging want dat geeft een beetje een ‘baggy’ effect.

Ik had een klein beetje stof te kort achteraan, maar hoe erg kon dat zijn. Niet ideaal, maar ook niet zo erg, bleek. Check.

Hèhè, wat een voldoening om én de tailleband én de zoom onderaan te kunnen recupereren. Ok, de afwerking is wat minder, maar kom. Lazy sewing. Check.

Mocht je het nog niet weten, de nieuwe peutermode is één broekspijp omhoog. “Watch and learn, mama.”, zei ze. Of iets in die aard. Met haar ogen.

Plots moesten de schoenen uit. Goed. Een “Jamaar, meid, ginder is er grind.” laat ik al maar achterwege. Schoenen uit. Blote voeten op het grind. Voorzichtig maar volhardend. Als ik dan even naast haar kom staan, draaien haar ogen naar opzij. Ook nu wist ik wat ze zeiden, die ogen: “Mama, ik ga nu echt niet toegeven dat dat hier kei veel zeer doet aan mijn voeten, ook al weet jij eigenlijk al lang dat ik hier sta af te zien.” en even later: “Fieuw, het fietspad.”

Nu de peuter nog aan het poseren krijgen. We doen een poging bij de volgende post. Hoewel. Het ‘kiekeboe’-gehalte was toch al vrij hoog tijdens ons uitje, gewoon niet met de nieuwe legging in het vizier.

Rokjes, rap gerecycleerd

Posted on 10 September 201610 September 2016 by WISJ - Sofie

Plots merk je dat de benen van je peuter dubbel zo lang geworden zijn. Kleedjes zijn T-shirts of in het beste geval tuniekjes geworden. Van de leggings vraag je je af of ze altijd al shortjes waren. En rokjes vind je nergens terug. Heeft ze nu werkelijk nog nooit een rokje gedragen?

Vrijwel gelijktijdig met die vaststellingen, werd er grote schoonmaak gehouden in onze kleerkasten. Een deel weggeven. Een deel in de ‘misschien-ooit-iets-mee-naaien’-kist. En met het deel dat uit de kist puilde, maakten we meteen rokjes voor onze meid.

Rokjes zoals deze, één uit een jurk en één uit een rok. Op één-twee-drie in elkaar gestoken met dit eenvoudige, leuke patroontje van de dromenfabriek. Snelle projectjes, heerlijk soms als je snel een peuterkleerkast moet aanvullen.

Voor het zwarte rokje voegde ik aan de stofvouw een strook van 10 cm toe. Zo kon ik het rokje fronsen. Met dat losse stofje zou het leuk zwieren, dacht ik. Klopt!

De zoom viel ook te recupereren. Een meevallertje. (Met de tweelingnaald ben ik nog steeds matig bevriend, maar we werken aan een hechtere band.) Voor de tailleband vond ik nog een restje dat net lang genoeg was.

Voor de tailleband van het streepjesrokje knipte ik een strook van 8 cm bovenaan erbij zodat er plaats was voor een elastiek. (Voor onze meid was misschien iets minder ook al genoeg geweest.)

Activiteiten voor het slapengaan: De brug op en af lopen.”Oefoef” roepen naar de eenden die wellicht te veel op honden lijken. Fietsers aanspreken met “Aaaallloooooo”. Hard weglopen van de camera. En vastberaden protesteren tegen de fietsstoel want wandelen naar huis lijkt efficiënter.

De Sparky herbestemming

Posted on 27 August 201627 August 2016 by WISJ - Sofie

Vijf jaar geleden mocht ik in de winter op zoek naar zomerse T-shirts voor mezelf. We beslisten nogal last-minute om dat jaar te overwinteren (over-Kersten en over-nieuwjaren) in Cuba. Hoewel de slipperzoektocht uitdagender was dan de T-shirthunt, bleven er na de Cuba-trip heel wat shirts onaangeroerd. Die kwamen dan in de ‘misschien-ooit-iets-mee-naaien’-kist. Tot vandaag. Deze foto uit 2011 van mezelf in een auto uit 1928 doet het shirt natuurlijk alle eer aan, maar toch, na de reis verdween het Sparky-shirt uit mijn kast.

Ja hoor, dat woord vormen die letters in die zwarte figuur vooraan.
Tijd dus voor een nieuwe bestemming, de kleerkast van mijn peuterdochter.

Al een tijdje speelde het idee in mijn hoofd om iets à la ‘slouchy T’ te maken voor Jente. Met zo’n V-neck om te hergebruiken en het flodderige stofje van dit shirt, zag ik het volledig gebeuren.

Even tekenen rond een truitje van onze meid, een beetje naadwaarde bijgeteld.

Het mocht wat hangen in de nek en in de oksels, dus tekende ik de mouwen eerder in een hoek naar beneden zodat dit één stuk was. Kwam dat even mooi uit dat ik zo net onze de naad van de raglanmouw kon knippen. In een eerste poging wilde ik er een jurkje van maken zodat ik de zoom kon houden, maar dat bleek toch een eindje te lang. En kijk eens hoe mooi de Sparky-letters net tot onderaan het voorbeeldshirtje komen. Het was ervoor gemaakt. Ik knipte dus een nieuwe zoom van een tweetal cm en zoomde om met een tweelingnaald.

V-neck in volle concentratie.

Nieuwe dansmoves.

Ziehier het ‘een beetje hangen in de nek’.

De oorspronkelijke mouw eraan vast gemaakt vanuit het principe: “Hoe minder gezoom, hoe beter.”

Het stukje halslijn in de nek heb ik hergebruikt door het apart weg te knippen van het T-shirt en het vast te naaien aan het achterpand.

Deze was gewoon te schattig. En meteen een goeie foto om bij te houden welke tanden onze Charel al heeft.

Niks lekkerder dan dat speelgoedkeukengerei. En je krijgt er meteen een zwoele blik bij, mama, gratis en voor niets.