Dacht je dat het moeilijk was om peuters te fotograferen? Ik dacht dat alleszins. Totdat ik besloot om een selfish sewing projectje te fotograferen… Foto’s van mezelf (zeker na al die kiekjes van een uiterst schattige peuter), dát is moeilijk. De combinatie met dit druilerige weer maakte het er niet gemakkelijker op.
Maar genoeg gezaag. Wat had ik (= totaal onervaren amateurfotograaf) dus nodig voor deze shoot?
– Het statief van mijn schoonvader (dank je wel!!)
– Camera mét opgeladen batterij (steevast een ‘note to self’ dat laatste)
– De afwezigheid van de peuter die steeds ‘tommee’ (Kom mee) roept en voorzichtig maar erg kordaat mijn hand vastneemt
– De afwezigheid van giechelende W.
– De aanwezigheid van koffie (in een té leuk kopje dat hoort bij 9 andere kopjes die ik van mijn schoongrootmoeder – ja zo heet dat – gekregen heb)
– Lampen in een poging om daglicht te vervangen. (toch serieus aan het overwegen om zo’n daglichtlamp te kopen – iemand trouwens ervaring met van die daglichtpeertjes die je gewoon in een standaard lamp kan indraaien?)
– Iets dat mijzelf als focuspunt kon vervangen bij het gebruik van de zelfontspanner (Dat ging van plant naar lamp – de plant was afgeschreven toen ie bij het ‘snel eventjes opzij schuiven’ omviel en de living vol aarde kieperde.)
– Een beetje mascara (want het was wallendag)
– De ultracomfy trui en een jeanske of zoiets (en stiekem dan toch de wollen sokken die ik aantrok deze ochtend, beslissend dat ik het huis niet zou uitkomen vandaag)
Het patroon voor de trui heb ik nagetekend van een trui die ik al had. Ik verdeelde het achterpand in twee en stikte er een elastische paspel tussen die ik ook nog eens doorstikte. De rest hield ik vrij gewoon. De stof zelf is namelijk nogal bling bling. Leuk, maar we moeten niet overdrijven.
Ik stikte de halsboord ook door en zoomde de mouwen en onderkant gewoon om met een tweelingnaald.
De onderkant is achteraan wat langer dan vooraan en gaat in een boogje.
-
-
Ziezo, deze ligt klaar voor het Düsseldorf-valiesje. WenS gaan een weekendje weg met hun tweetjes terwijl meter, nonkel V. en oma en opa onze kleine wervelwind zullen entertainen. Ze gaat zelfs met meter en nonkel V. naar de Efteling, lucky her (die meter hè 😉 ).
Tips voor places to see en eetlocaties in Düsseldorf zijn altijd welkom. We gaan hoe dan ook voortdurend op restaurant (rustig zitten, voeten onder tafel zonder dertig keer op te staan voordat we onze eerste hap binnen hebben, mmmm), weliswaar nadat we zwaar uitgeslapen hebben.
-
-
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
-
Het stofje (dat echt best nog warm is voor zo’n dunne sweaterstof, heerlijk!) voor de trui kocht ik bij Kersenpitje.
